Affection cz.29

Obudziłam się ale Zayna nie było przy mnie. Wstałam założyłam jego koszulkę i szorty. Ciekawe gdzie on jest? Zauważyłam go na tarasie. Szłam w jego stronę ale usłyszałam że z kimś gada.
Zayn- Tak, tak powiem jej ale nie teraz! Nie wiem jak ona na to zareaguje. Wiem muszę ale nie teraz ok? Dobra to cześć!
Szybko pobiegłam do łazienki. O co chodzi? Poprawiłam się trochę i wyszłam. Poszłam w stronę kuchni.
- Hej kochanie!
- Hej.
- Wyspałaś się?
- Tak, a ty?
- Też, słuchaj może zaczniemy już planować ślub? -Zayn podszedł do mnie i objął mnie od tyłu.
- A co się tak śpieszysz?
- Bo chce żebyś była już tylko moja. -zaczął przegryzać płatek mego ucha.
- A ty nie chcesz żebym był tylko twój? -zapytał.
- Jesteś już. -powiedziałam.
Zaczęliśmy się namiętnie całować. Zayn złapał mnie z pośladki,podniósł i posadził na blacie kuchennym.
- Będziesz grzeczna i będziesz się mnie słuchać? -śmiał się tym swoim głupim uśmieszkiem.
- Nie. -zaczęłam się z nim droczyć.
Wykorzystałam jego moment nie uwagi aby uciec do garderoby.
- Kotku serio? -zaczął biec za mną.
Wbiegłam, zamknęłam drzwi i w spokoju chciałam się ubrać.
- Kochanie a może pojedziemy do wesołego miasteczka?
- Chętnie tylko się ubiorę.
- Dobrze to ja zrobię śniadanie.
Kiedy skończyłam się ubierać poszłam do kuchni zobaczyć co mój misio zrobił na śniadanie.
- Mniam naleśniki. -powiedziałam.
- Takie jak lubisz kochanie. Chodzi do mnie. -wskazał ręką miejsce na jego kolanach.
Usiadłam a Zayn zaczął mnie karmić a ja jego. Musiało to wyglądać komicznie i zarazem słodko.
- Ale tak wiesz że cię dziś zerżnę? -odparł.
Normalnie zatkało mnie. Zayn nigdy by tak nie powiedział chyba. A może nie znam jego tak dobrze. Ale taki Zayn też mi się podoba.
- Wiem.
- To jedziemy?
- Jedziemy.

*Pół godziny później*

Staliśmy w samym centrum wesołego miasteczka. Tu jest tak pięknie.
- Kochanie zadzwoń żeby przywieźli Miley. Ucieszy się, ona tak kocha wesołe miasteczka. -powiedziałam podziwiając to wszytko.
- Dobrze już dzwonie. A wiesz co kotku?
- Tak?
- Stęskniłem się za nią.
- To dobrze w końcu jesteś jej tatą teraz.
Naprawdę chyba nie byłam w piękniejszym wesołym miasteczku w życiu. Dookoła pełno małych kolorowych lampek, zapach popcornu, waty cukrowej i kawy. Pełno ludzi, gier i maszyn które jeżdżą w górę,dół,bok i gdzie się tylko da. Moja córka musi to zobaczyć.
- Harry powiedział że za jakieś 10 minut będą bo są niedaleko.
- Ok. -odparłam.
-Choć wygram dla ciebie misia co ty na to kotku? -uśmiechnął się.
-Dobrze.
Wziął mnie za rękę i poszliśmy zobaczyć gry. Zayn wybrał strzelanie do celu z broni. Wątpię że uda mu się cokolwiek ustrzelić.
- Kotku to którego chcesz misia? -popatrzył na mnie oczekując odpowiedzi.
- Yyy... Tego! -pokazałam tego pięknego dużego misia.
- Kochanie uniesiesz go?
- Nie ale ty tak. -odparłam chichocząc.
 Pan podał mu pistole i powiedział że ma 3 strzały jeżeli nie trafi miś nie będzie mój. Patrzyłam na Zayn był strasznie skupiony. Nagle strzelił i trafił, jeszcze raz i też trafił,ostatni i też trafił!
- Wow! Proszę piękny miś dla pięknej pani. -odparł sprzedawca.
-Zayn! -krzyknęłam.
- Co? coś się stało? -pyta przerażony.
- Nie ale jakim ty cudem tak dobrze strzelasz?
- Chciałem zdobyć dla ciebie misia.
- Ale strzelałeś jak zawodowiec!
- Przypadek! Kochanie wyluzuj się trochę.
Chciał mnie przytulić ale go odepchnęłam.
- Ej proszę cię nie psujmy tej pięknej atmosfery.
- Jeżeli obiecasz mi że nie kłamiesz! -czekałam na odpowiedź.
- Obiecuje. To był czysty przypadek.
Podszedł i chciał znów mnie przytulić ale przeszkadzał mu w tym miś a ja się śmiałam.
- No i  czego tak się śmiejesz? -zapytał wkurzony.
- Z ciebie kotku idz zanieś misia do samochodu a ja tu poczekam.
- Ok ale jak przyjdę to chce buzi!
- Ok.
Stałam tak sobie aż tu nagle widzę jak biegnie mój aniołek.
- Cześć Mamusiu! -krzyknęła Miley.
- Hej skarbie! Jak było u wujków? - zapytałam się kucając przed moim aniołkiem.
- Fajnie!
- Słuchaj Nikol możemy pogadać? - zapytał Harry.
- Dobrze ale poczekamy jak Zayn przyjdzie to się zajmie Miley. -odparłam.
Ciekawe o czym on chce rozmawiać. Lubię go bardzo ale trochę przegina.
- Jestem! O cześć Harry!
- Hej, dobra pogadamy kiedy indziej ja lecę Pa! -odparł.
- Pa. -od powiedziałam.

Ciąg dalszy nastąpi...