Affection cz.38

*Rano*

Obudziłam się gdzieś po 9. Zayn już nie było pojechał pewnie do pracy. Wstałam i powolnym krokiem poszłam do łazienki wziąć prysznic. Odkręciłam kurek z wodą, rozpuściłam moje długie włosy i pozwoliłam, aby woda oblewała całe moje ciało. Zaczęłam dotykać się po brzuch, właśnie tam rodzi się nowe życie, ale boje się, że stracę ją/jego, muszę dbać o siebie. Myślałam nad tym wszystkim, a jak to prawda, że Zayn mnie zdradza? Dziś się dowiem. Zakręciłam z powrotem wodę, wyszłam i okryłam się miękkim materiałem. Stanęłam naprzeciwko lustra i zrzuciłam ręcznik, a może nie jestem zbyt idealna dla Zayna? Co Harry widzi we mnie? Poszłam i ubrałam się w to, postanowiłam zrobić sobie śniadanie. Zrobiłam tosty, kiedy skończyłam pozmywałam. Rozłożyłam się na kanapie w salonie i włączyłam jakiś film. Cholernie mi się nudziło, patrzyłam na zegarek i wyczekiwałam 10 godziny aż przyjdzie Harry ze swoimi 'dowodami'. Usłyszałam dzwonek, szybko pobiegłam do drzwi, aby je otworzyć. 

- Nikol, to jest Perrie. - Harry pokazał gestem na dziewczynę o bok. 

- Hej. -podała mi rękę a ja niechętne odwzajemniałam to. 

- Wejdzie. -pokazałam ręką.

Udaliśmy się do salonu. Poszłam po jakieś szklanki i napój. 

- To czekam na dowody. -usiadłam na kanapie. 

- Perrie ci wszystko powie. -powiedział. 

- Więc tak zacznijmy od zdjęć. -zaczęła wyciągać z torebki kładąc je przede mną.

- Zayn cię zdradza, od samego początku. -powiedziała. 

- A z skąd mam wiedzieć że to  nie są photoshopy? -po mojej twarzy mimowolnie zaczęły lecieć łzy. 

- Nie są, mogę ci jeszcze pokazać sms, listy chcesz? -zapytała.

To nie są photoshopy, głupia ja, co ja sobie myślałam.

- Przykro mi. -chciała mnie pogłaskać po ramieniu, ale wstałam i podeszłam do okna. 

- Czyli miałeś rację. -zaczęłam jeszcze bardziej płakać. 

- Ja zawszę mam rację kochanie. -wstał i objął mnie od tyłu. 

- To może ja już sobie pójdę. -powiedziała wstając. 

- Poczekaj, naprawdę on mnie zdradza z tobą? -miałam jeszcze jakieś nadzieje, że to jest jedno wielkie kłamstwo. 

Przez chwilę było cicho, ale po chwili powiedziała. 

- Naprawdę nie oszukuje cię, nie miałabym, po co, za to bardzo ci współczuję. -poszła sobie a ja upadałam bezwładnie na ziemie.

- Nie przejmuj się tym chujem masz mnie. -przytulał mnie. 

- Miałeś racje a ja głupia ci nie ufałam, przepraszam. -popatrzyłam się prosto w jego zielone oczy. 

- Nie masz, za co. -głaskał mnie po głowie. 

- Gdzie ja teraz będę mieszkać? Za co będę teraz żyć? -mówiłam roztrzęsiona. 

- Spokojnie masz mnie, u mnie będziesz mieszkać z Miley. -objął moją twarz rękami i zaczął mnie całować. 

Nie miałam w ogóle sił, aby go odepchnąć. Kiedy skończył wstałam i poszłam do garderoby się pakować, a Harry podążał za mną. 

- Pomóc ci? -usiadł na szafce. 

- Nie dam sobie radę. -wrzucałam wszystko do walizki. 

- A Miley? -zapytał. 

- Miałam jechać po nią z Zaynem jak wróci z pracy. 

- To pojedziemy po nią jak się spakujesz i ją. -bawił się kluczykami. 

Skończyłam się pakować, a Harry zaniósł moją walizkę do samochodu, została jeszcze do spakowanie Miley. Poszłam i tak samo wrzucałam wszystko, co leżało pod ręką.

- Spokojnie Nikol. -złapał mnie za ręce. 

- Jak tylko znajdę pracę, wyprowadzę się i będziesz miał mnie z głowy. 

- Nie ma mowy! -warknął. 

Gdy skończyłam, zapięłam walizkę i podałam ją Harremu. 

- Czekam na ciebie w aucie. -wziął walizkę i wyszedł. 

Nie wierzę jak on mógł, nie wiem może woli wytapetowane dziewczyny tak jak tą Perrie? Kocham go bardzo i myślałam, że on mnie, ale najwidoczniej kolejny raz nabrałam się. Zostałam znów sama z Miley i kolejnym dzieckiem w drodze. Położyłam zdjęcia na stole w salonie i napisałam na kartce: 

Ciąg dalszy nastąpi... 

Przepraszam jak są jakieś błędy.