Affection cz.7

Tańczyliśmy i wirowaliśmy w świetle księżyca. Jeszcze nigdy się tak nie czułam. Byłam szczęśliwa przy Maliku.Nagle zaczęliśmy się do siebie coraz bardziej zbliżać. Zaczęliśmy się całować. Ten pocałunek był taki namiętny i zachłanny. Pomyślałam sobie 'Boże co ja robię" i przerwałam pocałunek.

-Przepraszam bardzo nie chciałem..
-Nic się nie stało to ja cię przepraszam..
Udałam się znów na taras a Malik za mną. Położyłam się na kocu.
-Zayn chodzi do mnie.
-Już idę.
Widziałam na jego twarzy uśmiech.Był szczęśliwy.. Patrzyliśmy się w gwiazdy. Nic a nic się nie odzywaliśmy ale czułam na sobie wzrok Zayna. Nagle Nasze ręce zaczęły się do siebie zbliżać jak magnesy których nie da się rozdzielić. I tak trzymaliśmy się za ręce i patrzyliśmy w gwiazdy. Oparłam głowę o tors Zayna i zasnęłam.
Obudziłam się rano. Zayn jak zwykle już nie spał i się na mnie patrzył.
-Mała wstał już?
- Nie raczej niee..
-ile czasu już nie śpisz i się na mnie gapisz?
- Z 40 minut
- I po co?
- Bo nie mogę się napatrzeć na ciebie
- Idę robić śniadanie idziesz ze mną?
- Tak.
Poszliśmy do kuchni zaczęłam robić kanapki a Zayn mi pomagał.Nagle usłyszałam że ktoś idzie to była Miley.
- Hej mamusiu, Dzień dobry Zayn
- Hej aniołku
- I jak lepiej kochanie?
- Tak o wiele
- To dobrze masz kanapki.
- Dziękuje mamusiu ja zjem u siebie dobrze?
- Dobrze skarbie
Zaczęliśmy jeść śniadanie. Nic nie mówiliśmy ale ta cisza była piękna. Taka inna niż te co jestem sama w ogólę jak Zayn jest to wszystko jest inne..
- To co rzucisz to Pracę?
- Zayn nie zaczynajmy znów..
- Nikoll ale ja cię proszę nie pracuj tam . Jak nie chcesz zrobić tego dla mnie to zrób to dla Miley i siebie. Proszę cie...
- Zayn ale to nie jest tak łatwe jak ci się zdaje!
-Czemu? Po prostu idziesz i mówisz że nie chcesz już dłużej tam pracować..
-Nie Zayn.. To tak nie jest tak..
- A jak?
- Nie mogę ci powiedzieć...
- Ale ja nikomu nie powiem! Wiesz że możesz mi ufać!
- Bo to jest tak......

Ciąg dalszy nastąpi...